Orphanage!

Daar zit ik dan, mijn laatste weekje op mijn project is bijna voorbij en ik zorg er nog even voor dat ik wekelijks naar het ziekenhuis moet voor een maand lang.. Dan bij jullie natuurlijk de vraag, wat heeft zij nou weer gedaan? Nou, ik dacht dat ik wel even leuk een hond kon aaien (word door iedereen afgeraden maar ik doe het natuurlijk wel gewoon) , omdat ik thuis zo een lief knuffelbeest gewend ben, maar nee, hap in de vinger en door naar het ziekenhuis voor rabiesvaccinatie. Wat een feest. En in dat ziekenhuis zijn de mensen echt niet zo slim.. Engels is bagger en wat ze uit mijn vaccinatieboekje van thuis konden opmaken was dat ik volgens hun al 4 prikken had gehad voor rabies, niet dus! Dat waren toch echt andere vaccinaties. Maar oke, uiteindelijk begrepen ze mij wel en heb ik gelijk de eerste prik kunnen krijgen.

Gelukkig is het maar een klein wondje, dus veel last heb ik er ook niet van! Het is alleen het zekere voor het onzekere nemen, want ja, hondsdol word ik liever niet!



Verder ben ik nu bezig met mijn tweede week in het weeshuis. Toen ik daar aankwam was het eigenlijk best wel shockerend. Voor hen zijn de leefomstandigheden waarin zij leven doodnormaal, maar in Nederland zou je dit niet aan willen treffen! De wc's zijn zo smerig dat ik daar geen eens een stap in wil zetten, en ik ben niet zo snel vies van iets, maar zij kennen niet anders, toen ik de jongensslaapkamer inliep (1 hele grote ruimte waar ze allemaal slapen, denk stuk of 30 jongens als het er niet meer zijn..), schrok ik mij echt kapot, ze hebben matrassen, daar mogen ze blij mee zijn want de meiden slapen 'gewoon' op de grond, maar bij de vloer op de jongesslaapkamer heb je echt elk moment het gevoel dat je er door heen zakt, er zitten ook al wat gaten in, dus het zou vast al wel een keer gebeurd zijn. De matrassen die ze hebben zijn oude matrassen van de organisatie waar ik hier nu mee zit, toen zij nieuwe kochtten zijn de oude door gegaan naar het weeshuis, maar ondertussen zijn ze echt verschrikkelijk oud, je ziet waar de veren gesprongen zijn er zitten gaten in, niet iets waar ik graag in zou slapen. Maarja, zoals ik al zei, voor hun zijn dit normale omstandigheden.



In eerste instantie had ik verwacht daar les te gaan geven, dat is ook mogelijk maar zodra ik zag hoe erg daar alles verwoest is door de overstroming wou ik liever helpen met de boel opknappen! Als je ook bij de foto's kijkt zie je hoe hoog het water gestaan heeft, ik zou er niet kunnen staan en voor de mensen die een kop groter zijn dan ik, jullie kunnen er ook niet staan.

Samen met Elise en Tatum, 2 van mijn kamergenootjes, begonnen wij aan de eetzaal, de tafels waren helemaal vies en lelijk geworden en het werd onze taak om dat even een flinke make-over te geven! Eerst alle oude verf eraf schrapen, wat een verschrikkelijke klus is dat! Maar daarna konden we eindelijk de boel overschilderen! Eerst een basickleurtje en daarna besloten om disney figuren erop te schilderen, en daar begon het leuke werk! Ondertussen zijn al Dumbo, Tijgertje, Donald Duck, Mickey Mouse en Winnie the Pooh te voor schijn getoverd! en dat ziet er super leuk uit!

Ik vind het leuk om te zien hoe je met elkaar zo een verwoeste omgeving kan omtoveren tot een paradijsje. Het ziet er echt met de dag beter uit, vanuit de organisatie gaan er wel zo elke week een stuk of 20 vrijwilligers naar het weeshuis om de boel op te knappen! Echt super gaaf.



En nu zit mijn laatste week op deze plek er bijna op! In dit weekend gaan Ilse en ik richting Koh Panghan voor de fullmoon party, dat moeten we natuurlijk ook is meemaken! Er gaan veel mensen die hier zitten er ook naar toe dus dat is ook super gezellig!

Ilse en ik hebben samen een mooi bungalowtje geboekt dus ik ben benieuwd! We gaan het allemaal beleven!

Ondertussen word het eten al opgedekt voor vanavond, dus een mooi moment om doei te zeggen, ik ga eten!



Liefs,

Yanick